Mówiono na nią Kinga, choć naprawdę miała na imię Kunegunda. Urodziła się w 1234 roku jako trzecia córka króla Węgier Beli IV z dynastii Arpadów. W wieku zaledwie kilku lat wyszła za mąż za Bolesława V Wstydliwego, księcia krakowsko-sandomierskiego. Była świątobliwa, ale i stanowcza oraz odważna. Pomimo, iż wzorowała się na świętej Klarze i św. Franciszku, studiowanie żywotów świętych nie przesłoniło jej troski o sprawy ziemskie. Była uwielbiana przez swój lud za miłosierdzie i hojność. Nazywano ją lekarką, żywicielką, świętą matką, pocieszycielką.

Patronka miast i szkół
Była nieformalnym doradcą swojego męża, a po jego śmierci przeniosła się do klasztoru klarysek w Starym Sączu. Pamiętana i ceniona za wyrzeczenie się bogactwa na rzecz ratowania kraju, gdyż nie wahała się oddać wszelkich dóbr, które otrzymała w posagu. Zmarła w 1292 roku.
W 1715 r. błogosławioną Kingę ogłoszono patronką Królestwa Polskiego i Litwy. W 2007 r. została ustanowiona patronką polskich samorządowców, a w 2014 r. stała się patronką Nowego Sącza. Jej imię nosi wiele szkół, m.in. w Bochni, Bilczycach, Knurowie, Olszance, Popowicach, Podegrodziu. Imieniem św. Kingi nazwano także park w Wieliczce.
Najcenniejsze pamiątki po patronce to psałterz z XIII wieku, pisany po łacinie, jej pierścień zaręczynowy z ametystem, jaspisowa łyżka ze srebrną rękojeścią, medalion z portretem Kingi i krucyfiksem oraz diamentowy krzyż.

(MW)